Co to jest naczyniak rubinowy?
Naczyniaki (punkty) rubinowe, inaczej naczyniaki starcze to miękkie, intensywnie czerwone lub rubinowo-czerwone grudki na skórze o średnicy od pół do kilku milimetrów. Są to punktowe poszerzenia drobnych naczyń skórnych spowodowane zanikiem włókien sprężystych w ich ścianie. Najczęściej występują na brzuchu, szyi, plecach lub ramionach. Mogą pojawiać się już w wieku 30-40 lat. Są to zmiany łagodne.
Charakteryzuje się obecnością rozszerzonych naczyń krwionośnych, które tworzą czerwoną lub fioletową zmianę na skórze. Ten rodzaj naczyniaka może występować zarówno u dzieci, jak i dorosłych, choć najczęściej pojawia się w okresie niemowlęcym. Naczyniaki rubinowe mogą mieć różne rozmiary – od małych plamek po większe guzki – i mogą być pojedyncze lub wielokrotne. W większości przypadków naczyniaki rubinowe nie są bolesne ani nie stanowią poważnego zagrożenia dla zdrowia, chociaż mogą być kosmetycznie niepożądane.
Skąd się biorą rubinki na ciele?
Na ich powstawanie ma wpływ stres, dieta bogata w ostre przyprawy, nadużywanie kawy, przemęczenie organizmu. Pojawianie się ich może świadczyć o zaburzeniach hormonalnych, gastrycznych, nadciśnieniu, chorobie krążenia lub wątroby. Albo po prostu jest to efekt starzenia się organizmu.
Leczenie i postępowanie z naczyniakami rubinowymi
Większość naczyniaków rubinowych nie wymaga specjalistycznego leczenia, ponieważ samoistnie zanikają w ciągu kilku lat. Z pewnością ważne jest regularne monitorowanie stanu naczyniaka przez lekarza. Należy unikać urazów i nadmiernej ekspozycji na słońce. Jednakże, jeśli naczyniak powoduje dyskomfort, krwawienie, ból lub poważne zaburzenia estetyczne, można rozważyć różne opcje leczenia. Wśród dostępnych metod wymienia się:
- Laseroterapia – Laser emitujący światło o określonej długości fali jest skierowany na naczyniak, co powoduje jego zamknięcie i stopniowe zanikanie. Zabieg ten jest stosunkowo bezbolesny i ma niskie ryzyko powikłań.
- Terapia farmakologiczna – W niektórych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie leków, takich jak beta-blokery lub leki antykoagulacyjne, które mogą pomóc zmniejszyć objawy naczyniaka rubinowego.
- Elektrokoagulacja – Wykorzystanie prądu elektrycznego do spalenia i zamknięcia naczyniaka.
- Chirurgiczne usunięcie – W przypadku dużych, uporczywych lub bolesnych naczyniaków rubinowych może być konieczne chirurgiczne ich usunięcie. Zabieg chirurgiczny może być również wskazany, jeśli inne metody leczenia nie przynoszą pożądanych rezultatów.
Zalecenia po usunięciu naczyniaka rubinowego
Po zabiegu usunięcia naczyniaka rubinowego zaleca się przestrzeganie kilku istotnych zaleceń w celu zapewnienia prawidłowego gojenia się skóry i minimalizacji ryzyka powikłań.
- Unikanie ekspozycji na słońce: Po zabiegu należy unikać bezpośredniego działania promieni słonecznych na obszarze poddanym zabiegowi przez co najmniej kilka tygodni. Ekspozycja na słońce może prowadzić do nadmiernego podrażnienia skóry, przebarwień i opóźnić proces gojenia.
- Stosowanie kremów z filtrem UV: W celu ochrony skóry po zabiegu zaleca się stosowanie kremów z filtrem przeciwsłonecznym o wysokim SPF na obszarach leczonych, nawet w dni pochmurne.
- Unikanie długotrwałego stosowania gorących kąpieli: Po zabiegu zaleca się unikanie długotrwałych kąpieli w gorącej wodzie, które mogą prowadzić do podrażnienia skóry i opóźnić proces gojenia.
- Stosowanie kremów łagodzących: Może być zalecane stosowanie kremów łagodzących lub maści antybakteryjnych na obszarach leczonych w celu złagodzenia podrażnień i przyspieszenia procesu gojenia.
- Powstrzymanie od rozdrapywania strupków: W miejscach, gdzie pojawią się strupki po zabiegu, należy unikać mechanicznego usuwania ich, ponieważ może to prowadzić do powstania blizn i opóźnić gojenie.
- Regularne wizyty kontrolne: Po zabiegu zaleca się regularne wizyty kontrolne u lekarza w celu oceny stanu skóry i ewentualnego monitorowania procesu gojenia.
Czy punkty rubinowe znikają?
Punkty rubinowe, zazwyczaj nie znikają same z siebie. Są to trwałe zmiany skórne, które mogą pozostać na skórze przez całe życie osoby. Chociaż nie stanowią one zagrożenia dla zdrowia i są zwykle bezobjawowe, niektóre osoby decydują się na ich usunięcie ze względów estetycznych lub w przypadku, gdy znajdują się w miejscach, gdzie łatwo dochodzi do ich uszkodzenia (np. kołnierzem na szyi, czy biustonoszem na tułowiu).